ایا این رفتار از کمبود عاطفی است؟

[در جستجوی خویش]

سلام. من یه سوال درمورد دختر سه سال و سه ماه ام دارم.
اول یه توضیحاتی درمورد این سه سال زندگیش براتون میدم. دخترمن  دختری پرشور و فعاله. با اینهمه بسیار منطقیه و هرموضوعی رو وقتی براش با منطق توضیح میدم میپذیره.
من توی این سه سال نهایت تلاشم رو کردم که دخترم از لحاظ عاطفی تامین باشه و کم و کسری نداشته باشه. وقت های زیادی رو برای بازی کردن و کتاب خوندن با هم داشتیم و درکل از تلاشم راضی هستم. من فقط چند وقتی میشه که واقعا درمونده شدم اونم به خاطر یکی از اخلاق های نوظهور دخترم.  اینکه وقتی بیکار میشه با ارنج نزدیکترین کسی که کنارش باشه شروع به بازی میکنه. اویل فقط باارنج خودم بازی میکردم و نیشگون میگرفت و اما الان تقریبا با تمام نزدیکانش همین رفتار رو داره و من واقعا خجالت میشکم و نمیدونم باید چکار کنم که این اخلاق از سرش بیوفته. وقتی هم براش توضیح میدم میگه اخه ارنج خیلی بامزه است پوستش گشاده. خوشم میاد بوسش کنم. واقعا نمیدونم چکار کنم.... میترسم این رفتار نشانه ی کمبود عاطفی باشه ولی باور کنید من توی این سه سال هرچه درتوانم بوده برای ابراز علاقه بهش انجام دادم.
لطفا راهنماییم کنید. من نمیتونم نسبت به این عملش بیتفاوت باشم چون مسئله فقط خودم نیستم و بقیه واقعا دردشون میاد و کلا کار خوشایندی نیست...
منتظر راهنماییتون هستم...

[در جستجوی خویش]

یعنی واقعا هیچکس نیست که منو راهنمایی کنه؟؟؟؟؟؟؟!!!!!! ااز قرار اونقدر فکر مشاوران درگیر بحث های جانبیه که دیگه وقت نمیشه به چیز دیگه ای فکر کنن... این تاپیک اخر رو که دیدم باورم نمیشد این همون تالاریه که چندماه پیش همه با هم خوب بودن!!!!!!

[موج آبی]

سلام دوست عزیز
بابت تاخیر شرمنده گاهی نیازبه بررسی و تمرکز هست تا مشاور بتونه درست نتیجه گیری کنه
تحسینتون میکنم بخاطر توجه و مطالعاتتون و باید عنوان کنم که فرزند شما ابدا از هیچ کمبود عاطفی رنج نمیبره و فقط یک بازیچه براش شده و اگر در دوران نوزادی زود از شیر گرفته نشده باشه و درحین شیرخوردن نترسیده باشه دیگر هیچ گونه نگرانی نیست و شما میتونید با تغییر رفتار و جایگزینی آرنج با چیز دیگری مثل آبنبات میوه و ازاین قبیل این عادت رو در فرزندتون رفع کنید
موفق باشید و نگران نباشید

[در جستجوی خویش]

من تا دو سال تمام به دخترم شیر دادم و وقت از شیر گرفتنش هم خیلی راحت و باورنکردنی با یان موضوع کنار اومد... یعنی میگید وقتی که شروع به این کار میکنه با چیزی سرش رو گرم کنم؟ یعنی تغییر حالت؟ حتما تلاش میکنم .انشالله که جواب میده...ممنوم از راهنماییتون.

[م.حدادی]

باسلام
بچه‌ها زمانی گاز می‌گیرند که نمی‌توانند موقعیتی را تحت کنترل خود در آورند، برای مثال وقتی ترس، عصبانیت و یا نا‌امیدی به سراغ آن‌ها بیاید.این حرکت هم در سنین پیش دبستانی در بچه ها خیلی رایج هست و اکثر بچه ها این رفتار را دراین سنین نشان می دهند.گاهی اوقات هم بچه ها وقتی در موقعیت های دشوار قرار میگیرند(مانند دعوا کردن یا عصبانیت و ...)و یا اینکه یک تغییر جدیدی در خانواده اتفاق می افته(مثل تولد نوزاد جدید یا رفتن به خانه جدید و...)که باعث آشفتگی بچه میشه ممکنه که این حرکت را بکنند.پس برای اینکه این مساله را رفع کنید اول باید علت این رفتار را در فرزندتون بررسی کنید .آیا برای بازی کردن است یا برای دیدن عکس العمل شماست یا ....
نکته ای که در این رابطه مهم است این هست که کودکتون را تنبیه سخت نکنید چون احتمال تکرار این کار را افزایش میدهد
در ضمن میتونید ازش بپرسید که در مواقعی که عصبانی هستی(اگر علت این رفتار عصبانیت هست)چه کارهای دیگه ای غیر از گازگرفتن میتونی انجام بدی؟میتونید به طریق نمایشی این کار را و نحوه درست واکنش در هنگام عصبانیت را باهاش بازی کنید یااز طریق داستان بدی این رفتار را براش تعریف کنید .هم چنین سعی کنید که در مواقع عصبانیت کنارش باشید و به علت عصبانیت اش توجه کنید و سعی در رفع آن به طریق منطقی و صحیح داشته باشید تا کودک به زور و خشونت متوسل نشه.هم چنین بهش یاد بدید که احساسات منفی و مثبت خودش را در قالب کلمات بیان کنه نه به صورت رفتارهای تهاجمی و...
میتونید یک میوه مثلا سیب را بهش بدید که به جای آرنج ،آن را گاز بزنه.اگر باز هم جواب نداد سعی کنید که از تنبیه های محرومیتی استفاده کنید مثلا اگر گاز گرفت بهش بگید که با توجه به سن اش(هر یک سال سن یک دقیقه)بهش بگید که بره در اتاق که این اتاق نباید خیلی ترسناک باشید و نه اینکه وسایل بازی زیادی داشته باشد باید اتاقی ساده باشد و بعد از اون بیاد بیرون یا اینکه از یکی از فعالیت های لذت بخشش به مدتی مشخص محرومش کنید
موید باشید
 

[در جستجوی خویش]

سلام و ممنونم از نکاتی که گفتید. دختر من درموقع عصبانیت این کارو انجام نمیده. کلا اهل گاز گرفتن نیست و وقتی عصبانی میشه بیشتر از موضع قدرت جیغ و داد و قشقرق میکنه و اهل زدن و گاز گرفتن نیست. من هم خیلی وقتا یه مداد میدم دستش و میخوام که برام بکشه چقدر عصباینه و بعد از کمی خط خطی کردن اروم میشه و همه چیز تغییر میکنه به یه چهره ی خنده کشیدن....
این کارش فقط باارنج اطرافیانه و در مواقعی که همه سرشون به کار خودشونه یا وقت خواب... بیشتر حس میکنم که برای سرگرمی یا جلب توجه... ولی در وضع محرومیت ضعیفم یعنی چیز خاصی نیست که خیلی بهش علاقه داشته باشه و از نبودش خیلی ناراحت بشه بجز کتاب هاش که البته من نمیخوام هیچوقت با گرفتن کتاب هاش تنبیهش کنم....  و درمورد توی اتاق فرستادنش هم چندبار قبلا در این مورد حرف زدیم و الان گاهی میشه که وقتی کاربدی میکنه از موضع قدرت میگه "اصلا میرم تو اتاقم "و بعدش که زمان تموم شد هم تا چنددقیقه میگه "من اصلا بیرون نمیام " و کمی طول میده بعد خودش میاد بیرون.
در کل روحیات خاصی داره که من گاهی درمقابل رفتارهایی که باید داشته باشم سردرگم میشم....

[sina]

سلام وقت شما بخیر

عذر خواهی میکنم که در حضور مشاوران عزیز ، نظر میدم.

شما در پست های بالا نوشته بودین که ، فرزندتون زمانی که منطقی باهاش صحبت میکنید ، مطلب رو میپذیره ، به نظر من راجب این مطلب خیلی جدی و منطقی باهاش صحبت کنید و قانعش کنید که این کار باعث درد گرفتن دست میشه و دیگران اذیت میشن و ممکنه از دستش بابت این کار ناراحت بشن.

در مورد تنبیه کردنش باید این خانوم کوچولو یاد بگیره توی روی پدر و مادرش وانسته ؛ زمانی که میگه اصلا توی اتاقم نمیرم یا میگه اصلا از اتاقم بیرون نمیام ، یعنی به همون اندازه که شما منو تنبیه میکنید ، من هم شما رو تنبیه میکنم.
حالا اگر این مطلب به همین صورت ادامه پیدا کنه و واکنشی از سمت شما نبینه ، این اخلاقیات رو راهی برای رسیدن به اهدافش که با نظر شما مخالف هست میبینه ؛ اما واکنش شما باید به گونه ای باشه که مشکلات ثانویه درست نکنه ، مثلا با قهر کردن در مدت طولانی بهش فشار روانی وارد کنید یا تنبیه بدنی یا محرومیت های طولانی مدت.
به نظر من شما میتونید با محروم کردن ظاهری از کتاب هاش یا قهر ظاهری شما در زمان هایی که مقابله به مثل با شما میکنه ، پاسخ خوبی هست.

منظورم از محروم کردن ظاهری این هست که شما فقط بهش میگین نمیتونی از کتاب هات استفاده کنی ، همین ، نه این که کتاب ها رو بردارین که نبینش و یا بهش بگین چون به حرف گوش نکردین باهات قهرم ، اما فقط بگین نه این که باهاش حرف نزنید ، باهاش سر سنگین صحبت کنید، اونمم برای یه مدت کوتاه.
اما مراقب باشید که فرزند شما موضوع ظاهری بودن این مطلب رو نفهمه اگر نه تمام سیاست شما بی اثر خواهد شد.

موفق باشید.

[در جستجوی خویش]

سلام اقا سینا.ممنون از نظرتون . فکر کنم که یه اشتباهی پیش اومده.... در واقع دختر من وقتی که کار بدی میکنه از موضع خلع صلاح کردن برخورد میکنه و یش از اینکه بهش بگم به خاطر این اشتباهت باید بری اتاق انتظار!!!!(اسمی که خودم رو ی اتاقی که برای وقفه ازش استفاده میکنم گذاشتم) خودش میره!!!! خودش میگه من اصلا میرم توی اتاق.... بعدش هم وقتی صداش میزنم و میگم عزیزم میتونی بیای بیرون میگه اصلا هم نمیام... فقط همینجا میشینم اما بعد چنددقیقه سکوت من و البته خودش میاد بیرون....

راستش درمورد قهر کردنم اونقدر بامزه میاد وسط ابروهامو میبوسه که نمیتونم جلوی خندم رو بگیرم و به قول خودش قهرم باطل میشه
 

[موج آبی]

آخی چه بانمکه از طرف من ببوسیدش
دوست عزیز من بانظر آقا سینا موافقم باید باهاش منطقی صحبت کنید و از ترک عادت که قبلا هم در موردجایگزینی بیان کردم استفاده کنید و فکر میکنم اتاق انتظار دیگه جواب نمیده چون دختر شما  باهوشه و و دوست داره چیزای تازه یاد بگیره و خود نشون بده
بهترین راه آموزش های بیشتربرای ایشونه البته نه در حدی که خسته یا زده بشه