مرد باتقوا، براي تأمين مخارج خانه جز به کسب حلال روي نمي‌آورد و به غير از مال حلال مالي قبولي نمي‌کند. او با تحصيل حلال الهي مقيد به رعايت حقوق تمام افرادي است که از طريق کسب و تجارت با او سرو کار دارند، و به عبارت ديگر از وجود او در بيرون از خانه به بندگان خدا ضرر و زيان نمي‌رسد. او به خاطر تقواي الهي دور حرام نمي‌گردد، و گنج عفت نفس و قناعت را از دست نمي‌دهد.




مرد باتقوا چون از کسب و کار فارغ شود و به خانه باز آيد، تمام کوفتگي و خستگي خود را کنار درب خانه مي‌ريزد و با نشاط و شادي و خوشدلي و خوشحالي وارد خانه مي‌شود، به همسرش لبخند محبت مي‌زند، و زحمات روزانه ي او را نسبت به نظافت خانه، و پخت و پز، و نگهداري فرزندان «خسته نباشي» مي‌گويد، وي را ارج مي‌نهد،  با او و بچه‌ها با مهرباني و محبت برخورد مي‌کند، و هر يک را در خور شأنش احترام مي‌نمايد.



مرد باتقوا گاهي حلال و حرام،  معروف و منکر،  حسنات و سيئات را به اهل بيتش گوشزد مي‌کند و نمي‌گذارد آنان در مسئله ي دين و دين‌داري دچار غفلت شوند.



 
مرد باتقوا همه ي عمر و وقت خود را صرف بيرون نمي‌کند، و خنده و نشاط خود را تنها براي دوستان نمي‌برد، و در مسجد رفتن و شرکت در جلسات مذهبي راه افراط نمي‌پيمايد.



 
مرد باتقوا به اين نکته توجه دارد که اسلام رعايت اعتدال و اقتصاد را در تمام امور حتي در عبادات سفارش فرموده، و از کم گذاشتن از حق زن و فرزند به بهانه ي رفت و آمد با دوستان، يا شرکت در مجالس نهي فرموده است.




 
در هر صورت مرد باتقوا، در همه ي شئون زندگي آداب لازم را رعايت مي‌نمايد، و از اين راه به استحکام بناي خانواده، و جلب محبت زن و فرزند کمک مي‌نمايد.





 
زن باتقوا، عفت و عصمت و پاکدامني خود را حفظ مي‌کند، با شور و شوق به کار خانه مي‌رسد، زمينه ي رفع خستگي شوهر را که محصول کار بيرون است فراهم مي‌نمايد، از فرزندان خود به نحو شايسته نگهداري مي‌کند، با شوهر و فرزندان براساس اخلاق اسلامي رفتار مي‌کند، از عبادتش غفلت نمي‌ورزد و خانه را کانون عشق و صفا، مهر و محبت، و شور و شوق مي‌نمايد.





 
زن باتقوا از همسرش با تکيه بر اصول الهي اطاعت مي‌کند، به خواسته‌هاي به حق او پاسخ مثبت مي‌دهد، از عصبانيت و خشم و کبر مي‌پرهيزد، با اقوام شوهرش با مهر و محبت و اخلاق اسلامي روبرو مي‌شود، بوقت آمدن شوهر از عرصه کار و کسب تا درب خانه به استقبال مي‌رود، و به وقت خروج شوهر وي را بدرقه مي‌کند، و از وي مي‌خواهد جز حلال خدا به خانه نياور که ما به حلال خداوند گرچه اندک باشد قناعت مي‌کنيم، و زير بار حرام نمي‌رويم: مبادا به بهانه ي داشتن زن و فرزند، و خرج و مخارج از محدوده ي مقررات الهي تجاوز کني، و زندگي را به حرام آلوده نمايي!»




زن باتقوا از چشم و همچشمي پرهيز دارد، و شوهرش را به خاطر همرنگ شدن با زندگي اقوام خود، يا اقوام شوهرش در تنگنا قرار نمي‌دهد و او را خجالت زده نمي‌کند.

چنين زن و شوهري مقبول حق، و منبع خير و نمونه ي بارز انسان الهي هستند، و در ميانه آن دو همان خانه‌‌اي بوجود مي آيد که خدا مي‌خواهد، و در فضاي آن خانه فرزنداني تربيت مي‌شوند که حق طلب مي‌کنند.






 منبع:نشريه بشري (خانواده)