دهن بینی

[سمیره]

اون جور که خودم رو شناختم به نظرمن آدم دهن بینی هستم البته اونقدر نیست که باعث بشه با شنیدن حرف دیگران تصمیم قطعی رو بگیرم ...ولی روی من تاثیر میذاره و باعث میشه ذهنم رو مشغول میکنه و اذیت بشم

خیلی دوست دارم که این خصلت رو نداشته باشم تا در اینده که ازدواج کردم در رابطه با همسرم به مشکل برنخورم

میشه کمکم کنید؟ممنون میشم

[admin]

سلام

اطراف ما رو محرک های فراوانی احاطه کرده اند که هر یک می توانند بر ما تاثیراتی بگذارند، ولی نمی توانند جبرا ما را به کاری وادارند. یکی از این محرکها، حرف مردم هست. زمانی که ما خودمون نظر مستقلی نداشته باشیم و خودباوری و اعتماد به نفسمون رو انقدر تقویت نکرده باشیم که بدونیم میتونیم برای خودمون تصمیم بگیریم، نتیجه این میشه که خواه ناخواه نظر دیگران برامون بشه ملاک.

البته این به معنای این نیست که نظر دیگران رو نباید شنید، نه بلکه منظور اینه که بتونیم با جمع بندی نظرات دیگران، و ایده خودمون بهترین تصمیم رو بگیریم. اطرافیان اولا همیشه نظر یکسانی ندارند، ثانیا نظرشون لزوما بهترین نظر نیست، ثالثا گاهی اصلا در اون زمینه صاحب نظر نیستند، رابعا ممکنه از روی عادت یا کینه ورزی یا هر دلیل دیگری حرفهای نیش داری بزنند و ...

بنابراین شما ابتدا باید بتونید ملاکی متقن و محکم رو برای ایده هاتون در نظر داشته باشید. باید ایده هایی داشته باشید که لااقل خودتون بتونید به شکل مستند از اونها دفاع کنید. همچنین نباید همیشه خودتون رو در معرض حرف دیگران قرار بدید. نیز لزومی نداره حرف دیگران رو مدام در ذهنتون مرور کنید. هرگاه صحبت دیگران رو شنیدید، با خودتون تکرار کنید که این حرف از دید ایشون اینه و منظر من میتونه متفاوت از دیگران باشه. البته اگر حرف، حرف خوبی باشه و انسان رو به تامل واداره بسیار هم خوبه که بهش توجه کافی بشه. اما زمانی که میدونید حرفی بی اساس هست و بر شما تاثیرات منفی می گذاره، اونوقت بهش توجه نشون ندید و از کنارش بگذرید. بنابراین همانطور که عرض شد، لازم هست شما ملاکی داشته باشید تا اعمال و گفتارها و کردارتون رو با اون بسنجید، ملاکی که بسیار قوی تر از حرف مردم باشه. آیا چنین ملاکی برای خود دارید؟

[سمیره]

سلام جناب آقای دکتر
ملاک برای خودم دارم ولی قوی نیست و هربار بخوام تقویتش کنم  با نظر وایده های مردم سست میشه
فکر میکنم من اون ملاک قوی رو نداشته باشم
براتون یه مثال میزنم
من همیشه دوست داشتم وقتی ازدواج کردم یه شهری به غیر از محل سکونت الانم زندگی کنم
و شهر قم رو انتخاب کردم
یکی از بستگانمون که اهل اونجا هست سه تا دختر داره که یکی از اونها قم زندگی میکنه و دو تا از دخترهاش ازدواج کردند و اومدند شهر ما
اون دختری که قم زندگی میکنه میگه قم راحت نیستی قم محدود هست...اینجا محیطش شادتر هست
اون دخترهایی که اینجا زندگی میکنند یکی شون میگه که قم آقایونشون هیض هستند و اون پایبندی و وفاداری به همسرشون رو ندارند
و اون یکی  گفت همه جا خوب و بد داره

من میان زمین و آسمان ماندم یعنی یه جورایی نمیتونستم تصمیم نهایی رو بگیرم و عقاید خودم بین حرفاشون گم شد

با این مثال نظر شما چیه؟

[admin]

سلام

بسیارخوب

زمانی که ملاک و دلایل شما برای طرز فکرتون یا رفتارهاتون اینقدر قوی نباشه که بتونید ازش دفاع کنید، مسلما تحت تاثیر دیگران هم بیشتر قرار خواهید گرفت.

خب، مثلا همین اعتقادتون که گفتید دوست داشتید پس از ازدواج به شهری به جز شهر خودتون برید رو در نظر می گیریم. آیا برای این اعتقاد خودتون دلایل منطقی دارین؟ اینقدر هست که خودتون رو کاملا متقاعد کنه که این عقیده درست و به جاییه؟ یا اینکه بر اساس اطلاعات ناکافی شکل گرفته؟

خب، اگر اینقدر قوی هست که میتونید برای دیگران هم توضیحش بدید، یا نه حتی برای بقیه هم نگید، ولی لااقل خودتون تردید نکنید(البته عاقلانه)، اونوقت میشه گفت دلایلی منطقی پشتش هست. اما اگر ضعیف هست، اونوقت شاید حتی لازم باشه شما اطلاعات بیشتری کسب کنید تا بتونید تصمیم بهتری رو بگیرید.