امید

[Samira2]

ممنون از لطفتون بابت صفحه کلید
و ممنون از همه بابت راهنماییاتون
برام خیلی سخته که به بهترین اتفاق زندگیم به دید یک تجربه نگاه کنم ولی حقیقته که شاید واقعا نمیتونه دیگه دوستم داشته باشه ولی از عشقو علاقش مطمئن بودم...
شاید باید یه  کم صبورتر باشم?!
سختترین موضوع هم همین سرگردونی بین صبر و فراموشیه...
به نظرتون تا کی باید منتظرش باشم؟
سعی داشتم عنوان مطلبمو به سفارش اقای عزیزی عوض کنم که یدفعه کل موضوع حذف شد
باید دوباره موضوع رو عنوان کنم یا نه؟

[PARSABARZEGAR]

سلام.

دوست عزیز اگر این کار را بکنید حتما بیشتر پاسخ دریافت خواهید کرد و زودتر به نتیجه میرسید.

امید ، صبر ، ایمان سه چیزی هست که اگر انسانها داشته باشند به خیلی ازچیزهای میرسند.

[Samira2]

شکر که فعلا هم امید دارم هم صبر و هم ایمان!
دعا کنید صبرم تموم نشه که ایمانمو از دست بدمو نا امید بشم...

[admin]

بسیارخوب

میدونین یکی از مشکلات رابطه های پیش از ازدواج چیه؟

اینکه طرفین زود به هم دل می بندند و دیر از هم کسب شناخت می کنند. دل بستن زود باعث میشه راه شناخت بسته بشه؛ و جالب اینجاست که وقتی شناخت هم حاصل میشه، وابستگی یا علاقه پیش اومده نمی گذاره طرفین دست به تصمیم منطقی بزنند.

فرض کنین رابطه ای در کار نبود:

اگر به شما می گفتند قراره با یک فرد کینه ای ازدواج کنید، حاضر می شدید؟

فکر میکنم پاسخش روشن باشه؛ اما چرا این پاسخ روشن حالا مبهم شده؟ چون علاقه و وابستگی مانع دید درسته. انگار که یه آینه رو گرد گرفته باشه

حالا حکایت شما اینه که آیا دوست دارید ایشون به هر قیمتی شده بیاد خواستگاری شما یا برای ادامه رابطه؟

یا اینکه دوست دارید تصمیم درست رو اتخاذ کنید؟

یه نکته رو هم تو پرانتز بگم:

زمانی که دختر بر ادامه رابطه پافشاری می کنه، ارزش خودش رو نزد پسر پایین میاره و این مساوی است با کاهش شانس ازدواج با او. برای همینه که دخترانی که با زیرکی پسران رو به فرایند رسمی خواستگاری می کشانند و از اون طریق کسب شناخت می کنند، موفق ترند.

[admin]

ممنون. ما هم با شما در اینکه شناخت پیش از ازدواج حائز اهمیت هست، هم عقیده ایم؛ منتها از راه درستش

خب

نکته مهمی که باید بهش توجه کرد اینه که ازدواج پیوندیه که در اون طرفین باید بتوانند با هم بسازند و با این ساختن، زندگی خود را بسازند. اگر طرفین به این امید و با این دید وارد زندگی مشترک بشوند که قرار هست با شروع زندگی مشترک، همه خوبیها تجلی پیدا کنه و همه بدیها از بین بره، اونوقت در آینده دچار دردسر خواهند شد. طرفین باید با شناختی که از روحیات خود و طرف مقابل دارند، ارزیابی کنند و ببینند که آیا تناسب اعتقادی، اخلاقی، شخصیتی، اجتماعی و فرهنگی با هم دارند یا خیر. به عنوان مثال، اگه زود عصبانی شدن شما برای ایشون غیرقابل تحمله، و اگر پذیرش کینه ای بودن ایشون برای شما مقدور نیست، این رو از همین حالا باید تشخیص داد و یا پیشگیری یا درمانش کرد.

برای تصمیم گیری در خصوص انتظارکشیدن یا فراموش کردن، لازمه که خیلی روشن تکلیفتون رو با خودتون و در وهله بعد با ایشون معین کنید. بدین گونه که تصور کنید آیا می توانید بخشی از شخصیت خود را که طی سالیان با آن زندگی کرده اید، واقعا تغییر دهید؟ و اینکه آیا ایشان هم می توانند چنین کاری انجام دهند؟!

نکته مهمی که نباید فراموش بشه اینه که عشق و علاقه بعضا موجب میشه تا طرفین بیان کنند که بله ما می توانیم در خودمون تغییر ایجاد کنیم، چون عشق و علاقه به هم داریم. اما تجربه به ما نشان داده که این عشق و علاقه فقط تا حدودی می تواند کمک کند، آن هم در ابتدای ازدواج. پس از گذشت مدتی، ویژگیها و خصوصیات اولیه طرفین بازگشت می کنند و آنوقت است که مشکلات ممکنه آغاز بشه.

اینکه گفتید 70 درصد ملاکهاتون رو دارند، نشان دهنده میزان مناسبی هست؛ منتها باید اهم و مهم کرد و دید که چنددرصد از اینها مربوط به معیارهای اساسی و چنددرصد مربوط به معیارهای غیراساسی هست.

نکته مهم دیگر در جهت تصمیم گیری شما، اینه که اگر طرفتون به این نتیجه رسیده باشه که انتخابش رو تغییر بده، اونوقت باید توانایی پذیرش این تصمیمش رو در خودتون تقویت کنید. همانطور که شما حق انتخاب دارید، ایشون هم از این حق برخورداره. پس برای تصمیم گیری لازمه که روشن با ایشون درباره آینده و ازدواج صحبت کنید. به ایشون بگید که آیا حاضر هستند با هم نزد مشاور بروید تا معین بشه به درد هم میخورید یا خیر؟ و آیا می توانند و می پذیرند که با اعمال تغییراتی زمینه ازدواج را فراهم کنند یا خیر؟

پاسخ ایشون تعیین کننده هست. اگر پاسخشون این باشه که تصمیم خود رو گرفته اند و دیگه قرار نیست به ازدواج با شما فکر کنند، اونوقت تصمیم شما هم روشن میشه

اما اگر پذیرفتند که به مشاوره حضوری بروید، آنوقت هم باید منتظر نتیجه مشاوره حضوری بمانید.

انتظارکشیدن صرف و بی جهت، با این آرزو که شاید روزی بیاد، فقط آسیب به خودتون رو بیشتر میکنه. پس برای تصمیم گیری، نیاز هست که تکلیف از جانب ایشون به وضوح روشن بشه

[admin]

خواهش میکنم

کار خوبی می کنید. حتی اگر ایشون پیامی هم دادند، سعی کنید هدایت کنید به سمت رسمی شدن و رفتن برای مشاوره و تلاشتون بر این باشه که در این مرحله حساس، منطق بر احساس چیرگی داشته باشه

[موج آبی]

سلام عزیزم
غصه نخور و به اون چیزی که می دونی واقعا درسته بپرداز و اینو بدون که همیشه اون چیزی میشه که بهترینه برات شاید از نظر خودت بد باشه اما صلاح اصلیو خداوند برات تعیین خواهد نمود

[رویامه]

سلام سمیرا جون
خیلی سخته کسی را که دوست داری و رویاهاتو باهاش میسازی اینطور ترکت کنه حالا
مطمئنی که ازدواج رسمی کرده؟؟؟؟
به جای اینکه از خدا شاکی باشی بیا به قضیه از یک منظر دیگه نگاه کن
این آقا فقط به خاطر یک بار عصبانیتت تو را ترک کرد؟؟؟
یکم منطقی باش. بنظرت این دلیل درست و منطقی که اون آقا برای ترک کردنت، آورده ؟؟؟
بنظرت اون هم اگربه اندازه تو  دوستت داشت نمیتونست از یکبار اشتباهت بگذره؟؟؟
بنظر من این آقا وقتی به خاطر یک بار عصبانیت شما را ترک کرده در آینده راحتتر میتونسته شما را ترک کنه
پس بیا بگو چه بهتر الان که فقط یک رابطه دوستی بود تکلیفت مشخص شد
حالا خودتو نباز و دست کم نگیر
میدونم اوضاعه سختیه و فراموش کردن اونهمه خاطرات خوش سخته ولی باید فراموش کنی و به زندگی خودت برسی

[admin]

سلام سمیرا خانم

میدونم الان شرایط خیلی سختی رو دارید سپری می کنید.

شاید اونقدر که فکر می کردید میشناسیدش، اونو نشناختید. به نظر من، ابتدا از نامزد کردنش کسب اطلاع دقیق بکنید. وقتی مطمئن شدید و تردیدتون برطرف شد، بیاید اینجا مطرحش کنید.

راستی لحن بیانش چگونه بود؟ واکنش شما چی بود؟ و واکنش او پس از واکنش شما؟!

[admin]

سلام

اتفاقی که برای شما افتاده، برای بسیاری از افراد پیش اومده و میاد. برخی شدتش از شما کمتر، و برخی از شما بیشتره. خب، ما انسانها خیلی وقتها واقعیت رو با خواسته اشتباه می گیریم. خواسته ما اینه که در این دنیا همه اش خوشی باشه، ولی واقعیت چیز دیگریه. اونجایی که همه اش خوشیه، بهشته و نه این دنیا...

پس، ماها همیشه باید در ناخوشی ها منتظر خوشی باشیم و در خوشی ها منتظر ناخوشی...

خوشی و ناخوشی تو دنیا پایدار نمیمونه. انّ مع العسر یسرا...

اگر به این امر دقت کنیم که این ناخوشی هم می گذره، تنش کاهش پیدا می کنه. این نیز بگذرد...

الان سختترین دوران برای شماست، ولی خوشبختانه عمر این دوران خیلی سخت، زیاد نیست و گذر زمان بهتون کمک میکنه تا شرایطتون بهتر بشه...

بهتون این اطمینان رو میدم که به یاری خدا، شما موفق به فراموش کردن ایشون خواهید شد. خب، اگر ایشون واقعا یک فرد کینه ای بودن که با همچین دلایلی قید همه چیز رو زدند، به قول دوستان، همون بهتر که حالا این اتفاق پیش اومد.

اینجا می تونید احساسات خودتون رو ابراز کنید تا این دوران گذار، بگذرد...