گویا چگونگی راه رفتن افراد، یک دنیا مطلب درباره اینکه آن‌ها چگونه فکر می‌کنند را آشکار می‌سازد، تا آنجا که تغییر‌ها در الگوهای حرکتی افراد سالمند می‌تواند از اولین نشانه‌های اختلال‌های‌شناختی، از جمله بیماری آلزایمر، باشد.
به گزارش خبرگزاری سینا به نقل از نیویورک تایمز، پنج مطالعه‌ای که در کنفرانس بین المللی انجمن آلزایمر در ونکوور کانادا در این ماه ارایه گردید مستندهای قابل توجهی را فراهم آورد که بر اساس آن هنگامی که راه رفتن فردی کند‌تر شده یا متغیر بوده و یا کنترل کمتری بر آن دارد عملکردهای‌شناختی آن فرد دچار کاستی می شود.
این مطالعه‌ها همچنین نشان می‌دهد که مهارت‌های فکری مانند حافظه، فعالیت‌های برنامه ریزی یا پردازش اطلاعات نیز به قابلیت راه رفتن روان و متعادل بستگی دارد.
به عبارت دیگر، هر اندازه که افراد در راه رفتن مشکل دارند، به‌‌ همان اندازه نیز در اندیشیدن دچار چالش می‌شوند.
«موللی وگستر»، رییس موسسه ملی سالمندی در شاخه رفتای و سیستم‌های علوم اعصاب آمریکا، اظهار داشت: «تغییر‌ها در راه رفتن افرادی که در مسیر ابتلا به زوال عقل (دیمانس) قرار دارند ممکن است خیلی پیش از تغییرهای‌ شناختی قابل مشاهده در این افراد نمایان شود.»
متخصصان گفتند که این مطالعه‌ها می‌تواند به ابداع ابزارهای نسبتا ساده‌ای منجر شود که پزشکان با به کارگیری آن‌ها بتوانند احتمال بیماری آلزایمر را پیش بینی کنند یا آنکه در همان ابتدا این بیماری را تشخیص دهند.
«ویلیام تیس»، مدیر ارشد پزشکی و علمی انجمن آلزایمر در این‌باره گفت: « اگر الگوهای حرکتی شمارو به وخامت گذاشته است، در آن صورت باید حافظه شما مورد ارزیابی پزشکی قرار گیرد.»
دانشمندان تغییر‌ها در الگوهای حرکتی پس از یک سکته قلبی یا سکته مغزی و یا در بیماری‌هایی مانند پارکینسونز را مطالعه کرده‌اند، و به تازگی شروع به مطالعه ارتباط‌ها میان راه رفتن و توان‌شناختی نموده‌اند. برای دهه‌ها، مردم فکر می‌کردند که راه رفتن کند‌تر تنها بخشی از فرایند طبیعی سالمند‌تر شدن است، اما پژوهش‌ها نشان می‌دهد که برخی تغییر‌ها در الگوهای حرکتی نمایانگر مشکل‌هایی بسیار فرا‌تر از پیری معمولی به شمار می‌آید.

منبع: