از امام محمد باقر علیه السلام روایت شده كه:

""خداوند تعالی هر شب جمعه به فرشته ای دستور می دهد از اول شب تا آخر شب از جانب رب اعلی ندا دهد كه:
آیا بنده ی مومنی هست که پیش از طلوع صبح مرا برای دنیا و آخرتش بخواند تا من دعای او را مستجاب کنم؟

آیا بنده ی مومنی هست كه پیش از طلوع صبح از گناهش توبه کند تا توبه اش را بپذیرم؟

آیا بنده ی مومنی هست که روزی اش تنگ شده باشد و پیش از طلوع صبح از من بخواهد روزی اش را زیاد گردانم پس روزی او را گشاده سازم؟

آیا بنده ی مومن بیماری هست كه از من درخواست كند پیش از طلوع صبح او را شفا دهم تا او را عافیت بخشم؟

آیا بنده ی مومن غمگین زندانی ای هست كه پیش از طلوع صبح از من بخواهد او را از زندان رها سازم و اندوهش را چاره كنم تا دعایش را مستجاب کنم؟

آیا بنده ی مومن مظلومی هست که پیش از صبح از من بخواهد برای دفع ستم ستمکار به خاطر او از ستمکار انتقام گیرم و حقش را به او برگردانم؟

فرشته ی حق پیوسته این ندا را سر می دهد تا صبح جمعه بدمد.""

(بحار الانوار: 86/ 282، باب 2، حدیث 27)