خاستگاه مهریه از عهد باستانجامعه شناسان و کارشناسان مسائل اجتماعی امروزه از بروز پدیده ای خبر می دهند که دامنگیر زوج های جوان شده و گسترش آن سبب گردیده که زندگی زناشویی در ایران با بحران و نابسامانی تازه ای دست به گریبان شود.
 این اپیدمی تا اندازهای شیوع یافته است که پاره ای از دختران بهای دوشیزگی خود را با ارقام سنگین مهریه تعریف کرده اند.
مهریه تعهد مالی است که شوهر به هنگام وقوع عقد ازدواج ، پرداخت آن را به همسر خود بر عهده می گیرد و مکلف است بلافاصله پس از امضای قرداد ازدواج ، هر لحظه که زن مطالبه کند آن را بپردازد .
رقم مهریه ها در سال های اخیر در حالیکه ناتوانی مردان در پرداخت آن هنگام جدایی و حتی در دوران زندگی مشترک بارز است از سیر صعودی نگران کننده ای برخوردار بوده است .
از سوی دیگر، این معضل در حالی در کشور رو به گسترش است که جوانان در آستانه ازدواج با مشکلات فراوانی از جمله مسکن و شغل مناسب مواجه هستند و بسیاری از مردان به گواه آمار برای گذران زندگی مجبور می شوند بیش از یک شغل داشته باشند . اما بعضی از دختران با دلایل گوناگونی که همگی از نبود حمایت قانونی از آنان سرچشمه می گیرد بهترین روش را برای پیشگیری از اتفاقات احتمالی در دوران زندگی زناشویی را سنگینی مبلغ مهریه می دانند .
دکتر "احمد بشیری "، حقوقدان در این باره می گوید : " مهریه به موضوع پیچیده ای در زندگی زناشویی تبدیل شده است که ابعاد آن در کشورتقریبا" غیرقابل کنترل می باشد . بنابراین زمان آن فرارسیده تا برای این نابسامانی چاره ای اندیشید و راهی یافت . "
کم نیستند مردانی که امروز به حق یا ناحق به دلیل عدم پرداخت مهریه در زندانها بسر می‏برند. مردانی مغرور و مدعی که در آغاز زندگی مشترک بدون اندیشیدن به آینده ای که در انتظارشان است، نسبت به قبول مهریه چند هزار سکه ای، حالا عمرشان را پشت میله‌های ‌زندان هدر می‏دهند.
موضوع مهریه یک سنت حسنه اسلامی و ایرانی است که متاسفانه طی سالهای اخیر به شدت از سوی خانواده‌های ‌ایرانی دچار دستخوش و تغییر و تحول شده است، به طوری که گاهی بحث بر سر مهریه آنقدر بالا می‏گیرد که وصلتی به خاطر اختلاف نظر درباره مهریه، هیچگاه سر نمی‏گیرد...
طی سالهای اخیر تعداد زندانیان فراری از پرداخت مهریه، مدام در حال افزایش است به گونه ای که در حال حاضر این افراد بخش عمده ای از زندانیان مالی را شامل می‏شوند. افرادی که به دلیل یک اشتباه در آغاز زندگی مشترک، حالا مدتها در پشت میله‌های ‌زندان زندگی را سپری خواهند کرد.
طبق قانون مدنی، مهریه هر وقت که از جانب زن مطالبه شود باید به روز شود. یعنی با محاسبات اقتصادی معلوم شود مبلغی که در تاریخ ازدواج به عنوان مهریه ثبت شده به هنگام مطالبه معادل چه وجهی است و سپس پرداخت شود.
از سوی دیگر مردان همواره با ترفندهای مختلف، توسل به شیوه‌های ‌قانون و تنگ کردن عرصه بر همسران خود معمولا آنان را به طلاق و بخشش مهریه خود وادار کرده و به این ترتیب زن در اکثر مواقع به حق و حقوق قانونی خویش یعنی دریافت مهریه نمی‏رسد.
در مواردی که جدایی‌ها ‌به حکم قانون اتفاق می‏افتد و مرد توان پرداخت کلی مهریه را ندارد قانون به او کمک می‏کند تا بتواند مهریه سنگین را در چند نوبت و به صورت اقساط پرداخت نماید اما درصد بالایی از آنان حاضر به پذیریش پرداخت مهریه نمی‏شوند و در نهایت زندان را بر پرداخت مهریه ترجیح می‏دهند.
در مواقعی که زنان حتی به دلیل وجود پشتوانه‌هایی ‌همچون پدر و مادر و یا دریافت حقوق مناسب نیازی به دریافت مهریهازمردنداشتهان دبااینوجودخواهاندریافتمهر یهازهمسرخودبودهوهرگزحاضرب هگذشتازحقخودنیستندوبهنوعی سعیدارندمردراتحتفشارروانی قراردهندوازسویدیگر مردان نیز حاضر به پذیریش پرداخت مهریه نمی‏شوند و حتی حاضرند سالها در زندان بمانند.
تصور رايج بر اين است كه مهريه هاي كلان يا عندالمطالبه بودن مهريه مربوط به دوره اسلامي است، اما نتايج پژوهش‌هاي اخير دكتر «سعيد عريان»، رئيس پژوهشكده زبان و گويش روي عقدنامه هاي پهلوي و پازند، نشان مي دهد كه اين موارد ريشه در ايران باستان و دوره پيامبري زرتشت دارند. كما اينكه در قباله هاي ازدواج زمان زردشت پيامبر نيز، ميزان مهريه عندالمطالبه كه بر ذمه داماد بود، شهود و تاريخ ازدواج درج شده است.
ازدواج يكي از كهن ترين نهادهاي اجتماعي است كه بسياري از آداب و رسوم آن از زمان باستان تا به امروز حفظ شده و از زوال مصون مانده اند. به تازگي سه متن دعايي بسيار زيبا از متون پهلوي و پازند به همت سعيد عريان، مورد پژوهش قرار گرفته است كه صرفا در رابطه با ازدواج تحرير شده اند.
كهن ترين اشاره به ازدواج در «گاهان»، هات 53 آمده كه به ازدواج پورچيستا دختر زردشت با جاماسب مربوط مي شود. گذشته از گاهان در منابع متاخر ديگر اوستا نيز همانند اَرد يشت و نيز منابع دوره ميانه از جمله دادستان ديني، ماديان هزار دادستان، روايات پهلوي و شايست نشايست به مساله ازدواج اشاره هاي فراوان شده است. در ميان منابع مكتوب پهلوي و پازند، اسناد ازدواج داراي كمترين تنوع است كه بنا بر آگاهي موجود تعداد آنها تنها 6 سند است.
اين اسناد، نمونه اي از اسنادي هستند كه همه آنها متون يكساني دارند. آغاز سند در بردارنده ستايش هرمز و آفريننده، «اهونور» يا دعاي «يثا اهو» و ادعيه ديگر است. اصل سند نيز شامل تاريخ روز، ماه و سال ازدواج، شجره و محل زندگي زوجين، گرفتن اقرار از زوجين مبني بر توافق متقابل در تعهدات، ميزان مهريه و... مي شود و سرانجام سند، دعا و آرزوي خوشبختي براي زوجين را در بر مي‌گيرد.
علاوه بر اين ها در سه متن دعايي زير كه هر سه از پازند به جاي مانده اند، به ازدواج اشاره هاي مستقيمي شده است.
نخستين متن، «دعاي نكاح گفتن» است كه در صفحه 117 متون پازند قرار دارد و توسط «آنتيا» دانشمند نامداري از پارسيان هند، در سال 1909 گردآوري شده است. در ميان متون سه گانه مذكور، اين متن داراي ارزشي ويژه است و با تمام كوتاهي خود، صرفا از يك متن دعايي فراتر رفته و مي تواند به عنوان يك سند ازدواج نمونه نيز مطرح شود، زيرا تمام ويژگي هاي يك سند ازدواج همانند تاريخ، طرفين ازدواج، شهود و مهريه در آن ديده مي شود.
ديگر «دعاي پيماني» كه در صفحات 116 _ 117 متون پازند جاي دارد و صرفا يك متن دعايي است. اين متن از نظر به كار بردن جمله ها و مضمون دعايي زيباي مربوط به ازدواج حايز اهميت است.
سوم «آفرين بزرگان» كه در صفحات 115 _ 116 متون پازند جاي گرفته و از نظر تشبيهات و مضمون ها زيباترين و شيواترين اين متون سه گانه است. در اين متن به نام بسياري از ايزدان، شخصيت هاي حماسي و گل ها همراه با صفات مربوط به آنها اشاره شده است كه در مجموع ساختار دعايي اين متن را به وجود مي آورند.
عريان هر سه اين متن ها را مورد پژوهش قرار داده و گاه به گاه براي درك بيشتر متون، كلماتي را براي آنها افزوده است كه همگي داخل پرانتز آمده‌اند. كوتاه ترين اين متن‌ها، دعاي نكاح گفتن است كه در آن ميزان مهريه دو هزار درم سيم سپيد ناب و دو دينار زر سرخ سره نيشابوري تعيين شده است.
دعاي نكاح گفتن
«به نام آفرين دادار هروسب آگاه، خداوندي كه همي بخشش كند روزي بسيار، فرزند بسيار، روزي بسيار، مال بسيار، سال بسيار، همي دوستي ايجاد كند ميان هر دو طرف عروسي، خوبي شمال زوال مباشد، عمر شما را دراز كند و در فلان روز و فلان ماه و در فلان سال و در فلان شهر، به انجمن ها در نشست به فلان يزد سخن و دين مزديسنان به نكاح و سروري رسيد كه بر بخشش كند و دو هزار درم سيم سپيد ويژه (= ناب) و دو دينار زر سرخ سره نيشابوري به نام و سروري فلاني رسيد. در حضور شما خويشاوندان، اين سروري به وصلت مسطور هر دو آمد، فلاني در حضور شما در مورد دادن مبلغ فوق و نيز وفاي به عهد، به زبان قبول كرد. اين هر دو شادي بر مزيد، چنان كه خداي، نيكي را دوست دارد براي شما، چنان كه خداي نيكوكاري هاي او را بر مزيد و به فرمان خداي، صدقه هاي او دوام يابد، پيمان سخن باشيد و دوستي خويش شما باد و دل شما پاك و راست باد؛ سخن و زبان شاد باد، هزاران هزار آفرين باد. »
 «سعيدعريان» درباره زمان تنظيم اين سند مي گويد: « به طور دقيق نمي تواند وره تاريخي براي اين اسناد مشخص كرد اما آنچه كه مسلم است اينكه متون پازند همگي از قرن 6 ميلادي به بعد نوشته شده اند و اصولا پازندنويسي متعلق به 6 بعد از ميلاد و قرون بعدي آن است.»
پازند شرحي است كه بر زند نوشته شده است. زند نيز خود شرحي است كه توسط زرتشت بر اوستا نوشته شده تا درك آن براي همگان روشن تر شود.
قباله «دعاي نكاح گفتن» بنا به گفته عريان، يك فرم ثابت از قباله است كه براي هر ازدواجي فقط كافي بود نام و نام خانوادگي عروس و داماد را در آن وارد كنند. دقيقا مشابه همين قباله هاي ازدواجي كه در زمان حال مرسوم است. اين قباله براي طبقه متوسط جامعه تنظيم شده بود و گروه هاي مرفه تر معمولا از قباله هاي مفصل تري استفاده مي كردند.
مهريه هاي ذكر شده در اين قباله ها جنبه واقعي داشته و داماد موظف بوده است هر زمان زن اراده كرد آن را بپردازد. عريان معتقد است لفظ عندالمطالبه كه هم اكنون رواج دارد در واقع تداوم سنت هاي باستاني ماست. در متن «نكاح از روش ايران» پس از بيان مبلغ مهريه از سوي زوج تصريح شده است كه «اگر بهمان اين دارايي خويش را خواهد، اگر آن را به روز خواهد و اگر آن را به كسي فرمايد دادن، بايد به او بدهد، به او بسپارد و در مورد او كاري نكند.»
دكتر عريان معتقد است بنا بر اسناد موجود، ميزان مهريه از دوران باستان به بعد، پيوسته رو به كاستي گذاشته است. وي دليل اين امر را با دشوار بودن شرايط طلاق در دين مزديسنا مرتبط مي داند. بنا بر «صددربندهش» يكي از متون زرتشتي، تحقق طلاق به جر چهار مورد غيرممكن و غيرشرعي بوده است. اين چهار مورد عبارتند از : خيانت، پنهان نمودن دشتان (قاعدگي زنان)، اقدام به جادوگري و نازايي.
علاوه بر آن، رييس پژوهشكده زبان و گويش سازمان ميراث فرهنگي عقيده دارد وجود مهريه هاي كلان در ازدواج هاي ايراني، رسمي متعلق به زمان حال نيست و ريشه در آداب باستاني ما دارد. به نظر مي آيد دو هزار درهم سيم سپيد ناب و دو دينار زر سرخ سره نيشابوري به هيچ عنوان كمتر از چندين ميليون تومان پول رايج امروز نباشد.  انواع ازدواج در ایران باستاندر دین زرتشتی تعدد زوجات روا نیست و گفته شده همانگونه که یک زن نمی‌تواند در یک زمان بیش از یک شوهر داشته باشد مرد نیز نمی‌تواند در آن واحد زمانی دو یا چند زن داشته باشد.
اختیار زن دوم در شرایطی خاص و سخت که در آیین نامه زرتشتیان آمده جایز است نظیر اینکه زن اول فوت شده باشد.
در ایران باستان تنها در صورتی فرد زرتشتی می‌توانست با وجود زن اول زن دیگر اختیار کند که زن اول به تشخیص پزشک عقیم بوده و خود موافقت خویش را برای این کار اعلام کند و رضایت داشته باشد هدف از این عمل نیز بقا نسل و پرورش فرزندانی نیک برای دین و دنیاست.
در مورد انواع پیوند زناشویی در ایران باستان گفتنی است که زن و مرد زرتشتی به ۵ صورت و تحت عناوین پادشاه زن- چاکر زن- ایوک زن- ستر زن- خودسر زن پیوند زناشویی می‌بستند که هر یک جداگانه به شرح زیر است:
۱- پادشاه زن:
این نوع ازدواج به حالتی گفته می‌شد که دختری پس از رسیدن به سن بلوغ با موافقت پدر و مادر خود با پسری ازدواج می‌کرد و پادشاه زن از کاملترین حقوق و مزایای زناشویی برخوردار بود و کلا” همه دخترانی که برای نخستین بار و با رضایت پدر و مادر ازدواج می‌کردند، پیوند زناشویی آنان تحت عنوان پادشاه زن ثبت می‌شد.
۲- چاکر زن:
این نوع ازدواج به حالتی اطلاق می‌شد که زنی بیوه به عقد و ازدواج با مرد دیگری در می‌آمد.
این زن با زندگی در خانه شوهر دوم خود حقوق و مزایای پادشاه زن را در سراسر زندگی مشترک دارا بود، ولی پس از مرگ آیین کفن و دفن و سایر مراسم مذهبی اش تا سی روزه توسط شوهر دوم یا بستگانش برگزار می‌شد. ولی هزینه های مراسم بعد از سی روزه به عهده بستگان شوهر اولش بود، چون معتقد بودند در دنیای دیگر این زن از آن نخستین شوهر خود خواهد بود و به همین علت پیوند دوم او تحت عنوان چاکر زن یاد می‌شد.
حال برای برخی ناآگاهان پیوند زناشویی از نوع چاکر زن را اختیار کردن زن صیغه ای توسط پدران ما در گذشته قلمداد کرده و پادشاه زن را زن عقدی بیان می‌کنند که صحت ندارد.
۳- ایوک زن:
این نوع ازدواج زمانی اتفاق می‌افتاد که مردی دختر یا دخترانی داشت و فرزند پسر نداشت و ازدواج تنها دختر یا کوچکترین دخترش تحت عنوان ایوک ثبت می‌شد و رسم بر این بود که اولین پسر تولد یافته از این ازدواج به فرزندی پدر دختر در می‌آمد و به جای نام پدرش نام پدر دختر را بعد از نامش می‌آوردند و این نوع ازدواج باعث شده که برخی افراد غیر مطلع برچسب ازدواج با محارم را به زرتشتیان بزنند و اظهار کنند که پدر با دختر خود ازدواج می‌کرده است. اینک اشتباه افراد ناآگاه کاملا” مشخص شد و اتهام ازدواج با محارم کاملا” مردود است.
۴- ستر زن:
وقتی که فرد بالغی بدون ازدواج در می‌گذشت، پدر و مادر یا خویشان این فرد موظف بودند به خرج خود و به یاد فرد درگذشته دختری را به ازدواج پسری در می‌آورند.
شرط این نوع ازدواج آن بود که دختر و پسر متعهد می‌شدند که در آینده یکی از پسران خود را به فرزند خواندگی فرد درگذشته بدون زن و فرزند درآورند.
۵- خودسر زن:
اگر دختری و پسری پس از رسیدن به سن بلوغ برخلاف میل والدین خود خواستار ازدواج با یکدیگر می‌شدند و مصر بر این امر نیز بودند، با وجود مخالفت والدین ازدواج آنها منع قانونی نداشت و زیر عنوان خودرای زن ثبت می‌گردید و در این بین دختر از ارث محروم می‌شد، مگر اینکه والدینش به خواست خود چیزی به او می‌دادند یا وصیت می‌نمودند که بدهند.
این نوع ازدواج ها در ایران باستان انجام می‌شد امروزه ازدواج ها تحت این عناوین ثبت نمی‌شود.
گفتنی است که طلاق در آیین زرتشتی مطرود و منفور است و تحت شرایطی ویژه و در مواردی نادر و خاص طبق آیین نامه زرتشتیان مجوز داده می‌شود. آداب و رسوم و سنت های ازدواج در ایران" وَ مِن آیاتِه اَن خَلَقَ لَكُم مِن اَنفُسِكُم اَزواجاً لِـتـَسكنوا اِلیَها و جَعـَل بَـینَـكـُم مَودَّة وَ رَحمَـةً اِن فِی ذلِكَ لِآیات لِقومٍ یـَتـَفـَكَّرونَ"
" یكی از آیات و نشانه های لطف الهی آن است كه برای شما از جنس خودتان جفتی بیافرید كه در كنار او آرامش یافته و میان شما انس و دوستی و رحمت برقرار نمود كه این نیز برای مردمان متفكر و آگاه از نشانه ها ی علم و حكمت آشكاراست ". ( سوره روم 21 )
ازدواج  و تشكیل خانواده سنگ بنای هرجامعه ی بزرگ انسانی است كه در انجام  وظایف فردی و روابط اجتماعی آنها نقش اساسی و بنیادین دارد و یكی از مهم ترین و زیباترین سنن اجتماعی انسان ها در طول تاریخ است كه ریشه در فطرت  و آفرینش ویژه ی آدمی دارد و تأمین كننده و تعدیل كننده ی بسیاری از نیازهای روانی ، عاطفی ، اجتماعی ، اخلاقی ، اعتقادی و حتی اقتصادی انسان می باشد كه در اسلام بسیار مورد تأكید قرار گرفته است.
اما باید اذعان نمود ازدواج این امر الهی ، اجتماعی و پدیده ی جهانی كه همه ی جوامع سالم بشری و ادیان آسمانی بر آن تأكید داشته و خود نیز ، موضوعی ساده و مقدس است ، در عین حال یك پدیده ی فرهنگی هست كه نزد هر ملتی رنگ خاصی به خود گرفته است . در كشور ما با وجود عقاید، الگوها و سنت های  اصیل و ساده ی اسلامی برای  ازدواج ، متأسفانه در حال حاضر این ارزش متعالی و مقدس در چنگال آداب و رسوم غلط  و ضد ارزش ها  گرفتار شده است و در طول زمان دستورات ساده ی اسلام و سنن حسنه ی پیامبر گرامی  و ائمه اطهار از روی عدم آگاهی ، مطابق تمایلات و سلیقه افراد مختلف  جهت داده  و چیزی به آن اضافه شده است . بدان گونه كه امروز ازدواج جوانان در میهن اسلامی ما بیش از آن كه بُعد مادی و اقتصادی داشته باشد ، ریشه در ابعاد فرهنگی و فكری دارد كه تار و پود آن به صورت دامی از ملا ك ها و آداب و رسوم غلط ، تشریفات و توقعات بیجا و بعضاً خرافی است كه غالباً محصول چشم و هم چشمی و رقابت های مخرب ، تقلیدهای كوركورانه ، مسخ هویت و كرامت انسانی است.
 برخی از مهم ترین و عمومی ترین آداب و رسوم وسنت های ازدواج بین خانواده های ایرانی: 
1) ازدواج تحمیلی
با این كه خوشبختانه با افزایش دانش و بینش جوانان و خانواده ها ، از شدت این مسئله كه برخلاف اصول اخلاقی و اجتماعی و احكام اسلامی است ، كاسته شده ،  اما هنوز هم در برخی مناطق ، پدر و مادر و نزدیكان داماد ، هر دختری را كه پسندیدند و پیشنهاد نمودند بدون نظر خواهی معقول از پسر، او را مجبور به ازدواج با آن شخص می كنند  و بعضی پسرها هم بدون توجه به مشكلات بعدی به راحتی می گویند هر كه را شما بخواهید و هرچه شما بگویید! در این خانواده ها عموماً وضع دختران و مجبور كردن آنها به ازدواج های تحمیلی ، بسیار وخیم تر است.
 
2) شیربها و مهریه
در بعضی  شهرها و روستاها رسم غلط بر آن است كه قبل از عروسی برای تهیه مقداری از جهیزیه ، از داماد مبلغی پول نقد به عنوان شیربها می گیرند كه خود مانع و مشكل بزرگی برای خانواده هاست و یكی از آسیب های كوچك آن این است كه خانواده ی داماد درمقابل ، عموماً انتظار دارند كه جهیزیه مفصلی باز گردانده شود. كاش این افراد  لحظه ای می اندیشیدند كه شیر مادر چیزی نیست كه قابل خرید و فروش باشد.
مهریه یك سنت حسنه ی اسلامی است كه از زمان پیامبر اكرم ( صلی الله علیه واله وسلم ) وجود داشته و تعیین آن مورد تأكید است . با این كه عده ای می گویند مهریه را چه كسی داد و چه كسی گرفت ، پرداخت آن عندالمطالبه بر ذمه ی داماد است ؛ یعنی هرگاه زن طلب مهریه كرد شوهر باید آن را پرداخت كند . در قدیم مهریه عموماً ساده و براساس دستورات اسلامی ، به روال مِهرالسُنه ی حضرت فاطمه زهرا ( س) بوده است ، اما متأسفانه امروزه بسیاری از مردم ، این سنت پسندیده را مطابق با تمایلات خود جهت داده اند و مهریه را به عنوان ارزش یك دختر تلقی می كنند و به اشتباه مهریه سنگین را پشتوانه ای محكم و تداوم بخش در زندگی زناشویی می پندارند. چرا باید بعضی دختران به بالا بودن نامعقول مهریه خود افتخارنمایند؟ مگر الگوی زنان ما فاطمه زهرا (س) نیست ؟ و مگر الگوی ازدواجی كه خدا و رسول خدا و ائمه اطهارمی پسندند وعقل بر آن صحه می گذارد و رضایت خلق خدا را فراهم می سازد، ازدواج بزرگ مرد تاریخ اسلام حضرت علی ( ع ) با فاطمه زهرا (س) نیست كه با نهایت تأسف برخی ازدواج ها با تمام محسنات داماد ، به علت عدم توافق بر سر مهریه و مبلغ آن ، صورت نمی گیرد.
این دسته از والدین را باید آگاه كرد كه دختر ، و زندگی او كالای مورد معامله نیست تا بر سر مبلغ مهریه اش بحث كنند و باید بدانند كه طلب كردن مهریه ی سنگین،  نشانه عدم اعتماد و اطمینان كمتر است و بهانه ای برای ایجاد انتظار نامعقول و جهیزیه ی خارج از توان ، كه همه ی اینها از آفت های ازدواج و آسیب های فرهنگی و اجتماعی آن محسوب می شوند.
3)   جهیزیه
جهیزیه باید سبك ، ساده و در حد ضروریات اولیه ی شروع زندگی جدید باشد همان گونه كه جهیزیه حضرت فاطمه زهرا( س) به روایتی هفده قلم بوده است كه در آن زمان به 63 درهم خریداری شده است و این هم از سنت های حسنه ی اسلامی است كه به تدریج از هدف اصلی دورشده و متأسفانه در زمان ما یكی از مشكلات ازدواج شده است ، بدانگونه كه برخی خانواده ها به جهیزیه عروسشان با وسواس توجه می كنند و اگر آن را نپسندیدند مایه ی سرشكستگی خود و خانواده خود تصور می كنند و ارزش عروس خود را با وجود فضائل اخلا قی فراوان به جهیزیه اش می شناسند! و توقع دارند كه به اصطلاح از شیر مرغ تا جان آدمیزاد همراه خود بیاورد ! تا جایی كه دیده شده است پدری یكی از كلیه های خود را برای تهیه جهیزیه دختر خود فروخته است و یا دختری به علت فقر و عدم توانایی تهیه ی جهیزیه ، از ازدواج صرف نظر كرده است . به علاوه بسیار مشاهده می شود كه بعضی از وسایلی كه به عنوان جهیزیه با هزینه های كمرشكن تهیه شده است، سال ها دست نخورد ه مانده و فقط به نمایش درآمده است .
4)   تجمل و تشریفات
 تجمل و تشریفات دست و پاگیرباید نهضتی برضد  ازدواج های پر خرج و تشریفاتی به وجود آورد كه هزینه های زیادی را می بلعد و نابود می كند و انگیزه ای جز چشم و هم چشمی و رقابت های مخرب ندارد. باید با الهام از دستورات عالی اسلام با هرگونه تجمل پرستی و خرج تراشی های بی دلیل در امر ازدواج به شدت مبارزه كرد. باید  در فرهنگ عمومی این باور ایجاد شود كه خرج تراشی و هزینه های زیاد در مراسم مختلف ازدواج نه دلیل شخصیت ، نه نشانه ی آبرو و نه موجب تحكیم پیوند زناشویی است . ریشه ی بسیاری از كدورت ها ، اختلافات خانوادگی و جدایی ها را باید در همین آداب و رسوم غلط ، در همان شب های جشن و سرور پرخرج ، تقید به مشتی آداب و رسوم غلط  و توقعات بیجا و توجه افراطی به ظواهر مادی به هنگام خواستگاری جستجو كرد. افسوس كه تقلیدهای كوركورانه ،  چشم و هم چشمی ها، آبروهای خیالی بدتر از هر بی آبرویی و خواب های خرگوشی مرگبار، بعضی مغزها را منجمد كرده و از درك حقایق و واقعیت های ازدواج  باز داشته است كه حاصلی جز اضطراب ، افسردگی ، تظاهر و زندگی بی روح و نشاط  و اختلالات عصبی و روانی ندارد.
اما در پیوندی كه دختر و پسر از روی شناخت ، با یكدیگر صمیمیت و تفاهم داشته و والدین آنها بدون سختگیری های بیجا و پس از مشاوره و بررسی آن را تصویب می  كنند و در یك محفل شاد و دوستانه و صمیمانه برگزار می شود، نیازی به تشریفات كمرشكن ، پیرایه های ابلهانه ، تجملات و مخارج رویایی و افتخارات موهوم ندارد. مسلم است كه در چنین ازدواجی ، كه بهتر است آن را ازدواج  اسلامی و طبیعی بنامیم ، نه از مهریه های كمرشكن و جهیزیه های  ریز و درشت خبری هست ، نه از شیربها و طلا و جواهرات زیاد و گران قیمت و هدایای سرسام آور و آینه شمعدان های غیر ضروری ، خریدهای آن چنانی قبل از عقد برای عروس و خانواده ی او ، تقدیم و ارسال هدایا  در اعیاد و روزهای خاص و بالاخره تشریفات و اسراف های مراسم عقد و عروسی با هزینه های سنگین و...
نكته عجیب و قابل تأمل و تحقیق این است كه گروه عمده ای از خانواده ها كه از این پیرایه ها و تشریفات زاید و كمر شكن شكایت دارند، ناله می كنند و درمقام بحث با این گونه آداب و رسوم غلط و دست و پا گیر مخالفت می ورزند ، در عین حال  غالباً به آنها پای بندند و زمانی كه خود به عنوان والدین پسر یا دختر در موقعیت قرار می گیرند صورت مسئله را پاك كرده در دام آن تارهای عنكبوتی افتاده و به مصیبت و خطا گرفتار می شوند . شاید بتوان گفت كه یكی از دلایل این تضاد عقیده و عمل ، عدم شهامت كافی و ضعف اراده و تفكر و ایمان آنها به مبارزه و شكستن سنت ها و آداب و رسوم موهوم وغلط است.
فرانسیس بیكن فیلسوف انگلیسی قرن 17 میلادی ، خطا های مبتلا به ذهن آدمیان را كه در تحصیل علم و آگاهی  و كشف حقیقت ، مایه گمراهی انسان می شوند بت نامیده و از آنها به عنوان بت های طایفه ای ، شخصی ، بازاری و نمایشی نام برده است. این گونه آداب و رسوم و سنت های ناپسند و انحراف از فطرت خداوندی و اسلامی  را نیز از جمله بت های فرهنگی  و فكری امروز میهن اسلامی می توان نامید كه نیاز به بت شكن و قهرمان های فرهنگی و فكری دارد و درمانش هم بازگشت به سنن اصیل اسلامی است .